Waterwoningen Steigereiland Noord
“Wacht even… bedoel je die armetierige… die scharrige … Nee toch. Ik dacht dat wij dezelfde smaak hadden.” Zo ken ik hem niet, de fotograaf van De Brug. Drammerig, boos, teleurgesteld. Teleurgesteld in mij omdat ik wil schrijven over de waterwoningen van Steigereiland Noord. Ik ben verbaasd over zijn reactie. Een buitenmens, een vrijbuiter, een waterliefhebber die kayakt, zwemt, subt. Hoe kan hij niet houden van drijvende huizen? Deinende steigers, bootjes, schemerlicht op het water. Het tikkende geluid van stagen tegen masten. “Lul”, antwoord ik. “Ga nou maar kijken daar.” Onder protest gaat hij kijken en stuurt een lelijke foto. En daarna een vraagteken. Ik ga erheen, maak een mooie foto en stuur die met de toevoeging “Miami Beach. Dexter. Beautiful!” Wie de serie Dexter kent, ziet misschien de overeenkomst tussen het drijvende huis van hoofdpersoon Dexter in Bay Harbour, Miami Beach en de waterwoningen van Steigereiland Noord. Ik maak dagelijkse een wandeling met hond Loulou over Steigereiland Noord en eindig steevast bij deze steigers, met aan weerszijden de Waterwoningen. De wandeling begint bij het Proefeilandpark. Hier loopt je langs het water en kijk je tussen de strekdammen door naar Pampus en Almere. Op een zonnige, windstille, morgen is het er op zijn mooist. Het water is vlak als een spiegel en de zon schittert op het water. De wandeling voert verder over de Windjammerdijk met uitzicht op Durgerdam, dan de bocht om en weer richting de IJburlaan. Vóór het Sluishuis in aanbouw ga ik van de dijk af om via de steigers thuis te komen. Ik doe dit om te genieten van de nautische sfeer die rond de steigers en de waterwoningen hangt. Er liggen zeilboten aangemeerd, aan de relingen van de steigers hangen reddingsboeien. Op een van de hoger gelegen terrassen staat vaak een hond naar ons te blaffen. Een zwaan heeft zijn drijvende nest gebouwd pal naast de steiger en blaast woedend naar Loulou als ze te dichtbij komt. De bewoners parkeren hun fietsen op de steigers en hebben er bankjes neergezet. Al met al een levendige sfeer. De steigers en de relingen zijn van witachtig, blank aluminium. Het loopvlak van de steigers bestaat uit aluminium planken met een subtiele, fijnmazige roosterstructuur. De waterwoningen, waarvan een deel drijvend is en een deel op palen staat, zijn strak ontworpen. De bovenste verdiepingen kragen een stuk uit aan de zijde van de steigers waardoor er een besloten en sfeervolle openbare ruimte ontstaat langs de steigers. In de aandacht voor de vormgeving van de openbare ruimte herken ik de hand van architectenbureau Marlies Rohmer. De kopgevels zijn transparant, de zijgevels zijn bekleed met kunststof planken in verschillende lichte tinten. Normaal gesproken ben ik niet enthousiast over kunststof planken, maar in deze situatie is het een ideale keuze. Onderhoudsvrij, duurzaam, mooi van textuur en kleur, perfect. Minder perfect is de groene aanslag die zich vastzet in de beeldbepalende horizontale U-profielen, met name aan de Noordzijden. Het enige dat er op zit is regelmatig de gevels schoon spuiten, maar niet iedere bewoner doet dit.
Het high-tech-ontwerp in wit aluminium van de steigers, in combinatie met de strak ontworpen waterwoningen in mooie lichte tinten maakt dit tot een van de mooiste en fijnste plekken op IJburg. Bijna waan je je in Bay Harbour Miami.
terug naar overzicht